Η λατινική ονομασία του βοτάνου είναι BUXUS sempervires (Βούξος ο αειθαλής). Ανήκει στην οικογένεια των Βουξιδών. Στη χώρα μας το συναντούμε με τις ονομασίες Πυξάρι, Τσιμισίρι, Πυξός, Βάγια, Ζελενιά. Φύεται ιδιαίτερα στις περιοχές Πίνδο, Ζυγό, Όλυμπο, Πήλιο, Εύβοια, Μακεδονία.
Το Πυξάρι είναι ένας δενδρώδης θάμνος πολύχρονος, αυτοφυής, που φτάνει σε ύψος τα 5 με 6 μέτρα και ζει μέχρι 700 χρόνια.
Το Πυξάρι είναι ένας δενδρώδης θάμνος πολύχρονος, αυτοφυής, που φτάνει σε ύψος τα 5 με 6 μέτρα και ζει μέχρι 700 χρόνια.
Φυτρώνει σε ξερά και ασβεστώδη εδάφη σε υψόμετρο έως και 1600μ., μπορεί όμως να αναπτυχθεί και σε πολύ βαριά πηλώδη, αρκεί να αποστραγγίζονται.
Αναπτύσσεται σε όξινα, ουδέτερα, έως και πολύ αλκαλικά εδάφη, όχι όμως και σε αλατούχα.
Συναντάται στα δάση της δρυός και οξιάς. Είναι είδος φωτόφυτο, αντέχει όμως αρκετά σε μερική σκίαση. Αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι και-23οC, αλλά αναπτύσσεται καλύτερα σε περιοχές με ήπιους χειμώνες.
Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό σε δυνατούς ανέμους.
Έχει πολύ γερό ξύλο, γυαλιστερό και λείο, φλοιό σε γκρίζο χρώμα, φύλλα αντίθετα, μικρά, ωοειδή γυαλιστερά δερματώδη και ολοπράσινα όλο το χρόνο.
Το μέσο νεύρο είναι βυθισμένο στην πάνω επιφάνεια και ασπριδερό.
Βγάζει μικρά πρασινωπά άνθη κατά θυσάνους.
Κάθε ένας από αυτούς φέρει ένα θηλυκό στο μέσον πολλών αρσενικών.
Τα αρσενικά φέρουν 4 στήμονες και υποτυπώδη ύπερο. Τα θηλυκά τρίχωρο αυγοθήκη με τρεις στύλους.
Οι καρποί του έχουν χαρακτηριστικό σχήμα κάψα τριμερής με δύο σπέρματα σε κάθε τμήμα.
Είναι φυτό που χρησιμοποιούν συχνά για φράκτες ή ειδικά ως χαμηλό διαχωριστικό σε βοτανόκηπους. Αναπτύσσεται αργά. Το ξύλο του είναι κίτρινο, συμπαγές, σκληρό, αρραγές και άριστο για ξυλογραφία.
Το φυτό ανθίζει Μάρτιο με Απρίλιο σε φυτά που δεν κλαδεύονται. Είναι άριστο μελισσοκομικό φυτό.
Το πυξάρι δίνει γύρη κίτρινη προς πορτοκαλί και μέλι το οποίο θα είχε πολύ ενδιαφέρον εάν μπορούσε να συγκομιστεί.
Αναπτύσσεται σε όξινα, ουδέτερα, έως και πολύ αλκαλικά εδάφη, όχι όμως και σε αλατούχα.
Συναντάται στα δάση της δρυός και οξιάς. Είναι είδος φωτόφυτο, αντέχει όμως αρκετά σε μερική σκίαση. Αντέχει σε θερμοκρασίες μέχρι και-23οC, αλλά αναπτύσσεται καλύτερα σε περιοχές με ήπιους χειμώνες.
Είναι ιδιαίτερα ανθεκτικό σε δυνατούς ανέμους.
Έχει πολύ γερό ξύλο, γυαλιστερό και λείο, φλοιό σε γκρίζο χρώμα, φύλλα αντίθετα, μικρά, ωοειδή γυαλιστερά δερματώδη και ολοπράσινα όλο το χρόνο.
Το μέσο νεύρο είναι βυθισμένο στην πάνω επιφάνεια και ασπριδερό.
Βγάζει μικρά πρασινωπά άνθη κατά θυσάνους.
Κάθε ένας από αυτούς φέρει ένα θηλυκό στο μέσον πολλών αρσενικών.
Τα αρσενικά φέρουν 4 στήμονες και υποτυπώδη ύπερο. Τα θηλυκά τρίχωρο αυγοθήκη με τρεις στύλους.
Οι καρποί του έχουν χαρακτηριστικό σχήμα κάψα τριμερής με δύο σπέρματα σε κάθε τμήμα.
Είναι φυτό που χρησιμοποιούν συχνά για φράκτες ή ειδικά ως χαμηλό διαχωριστικό σε βοτανόκηπους. Αναπτύσσεται αργά. Το ξύλο του είναι κίτρινο, συμπαγές, σκληρό, αρραγές και άριστο για ξυλογραφία.
Το φυτό ανθίζει Μάρτιο με Απρίλιο σε φυτά που δεν κλαδεύονται. Είναι άριστο μελισσοκομικό φυτό.
Το πυξάρι δίνει γύρη κίτρινη προς πορτοκαλί και μέλι το οποίο θα είχε πολύ ενδιαφέρον εάν μπορούσε να συγκομιστεί.
Για περισσότερες πληροφορίες κοιτάξτε εδώ
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου