Πέμπτη 12 Ιουλίου 2012

Γαλαζούλα (Erygnium)

 Το γένος Erygnium έχει πάνω από διακόσια είδη στις εύκρατες και στις θερμές περιοχές, συμπεριλαμβανομένων μονοετών, διετών ή και μακρόβιων πολυετών φυτών.

Τα κυριότερα είδη του που βρίσκονται στη χώρα μας είναι τα εξής επτά: 
1.Ερύγγιο το παράλιο (Erygnium maritimum). 
2. Ερύγγιο το αλπικό (Eryngium alpinum). Τα αγκάθια του είναι μόλις αισθητά και καλλιεργείται στους κήπους ως καλλωπιστικό. 
3. Ερύγγιο το πεδινό (Eryngium campestis). Είναι γνωστό και ως αγκαθιά, μοσχάγκαθο, της αγάπης το βοτάνι, ηρύγγιον το πεδινό, μοσκαγκαθιά, παπαδίτσα, σκανθοχόρτι, σταυραγκάθι, φειδάγκαθο. 


Αποτελούσε τη βάση των αφροδισιακών παρασκευασμάτων στην αρχαία Κόρινθο. Όταν ο βλαστός αποξηραίνεται, ο άνεμος ξεριζώνει εύκολα το φυτό και το κυλά στο χώμα, εξ ου και το γαλλικό του όνομα ‘’κυλιόμενο αγκάθι’’. 
4. Ερύγγιο το αγαβόφυλλο (Eryngium agavifolium), 
5. Ερύγγιο το αμέθυστο (Eryngium amethystinum). 
6. Ερύγγιο το τριμερές (Eryngium tripartitum). 
7. Ερύγγιο το κρητικό(Eryngium creticum) γνωστό και με το όνομα Σφαλάγκαθο ή  Μοσχάγκαθο ή Γαλαζούλα ή Γαλαζάγκαθο.

 
Το κρητικό Ερύγγιο, προέρχονται από τη νοτιοανατολική Ευρώπη, Δυτική Ασία και την Αίγυπτο. Συναντάται στα Βαλκάνια και το Αιγαίο. Μπορεί να φτάσει σε ύψος τα 0,6 μ. και πλάτος μέχρι λίγα μέτρα. Το καλύτερο ενδιαίτημά του είναι άγονες και  βραχώδεις περιοχές, συνήθως σε ξηρά εδάφη. 

Τα φύλλα του είναι δερματώδη, αρκετά λεπτότερα από άλλα ερύγγια. Τα άνθη είναι ερμαφρόδιτα (έχουν και αρσενικά και θηλυκά όργανα) και γονιμοποιούνται από μέλισσες, μύγες και σκαθάρια. 


Το γαλάζιο αγκάθι ή γαλαζούλα δίνει ωραίο σε γεύση νέκταρ και γύρη αλλά και διάφανο μέλι. 
Την ίδια χρονιά που φυτεύτηκε θα ανθίσει αφειδώς. Τα λουλούδια του φέρονται πάνω σε ένα πολύ πυκνό κουβάρι βλαστών. Οι κρητικοί το μαζεύουν για τους τρυφερούς βλαστούς του μαζί με άλλα χόρτα και τα λαχανεύουν. Επίσης, μπορεί να φυτευτεί και στον κήπο μας, αλλά απαιτεί καλά στραγγιζόμενο χώμα και ηλιόλουστη θέση. Προτιμά ένα ελαφρύ αμμώδες έδαφος, αλλά ανέχεται τους περισσότερους τύπους εδάφους, συμπεριλαμβανομένων και των φτωχών σε ασβέστιο χαλίκια.
Envi Fr.
Αναδημοσίευση από  "ΜΕΛΙ "ΛΗΘΑΙΟΝ"

Αγράμπελη

Αγράμπελη (Κληματίδα ή Ζεμπελίνα)
Αναρριχητικό φυτό,  αναπτύσσεται σε θαμνώδεις περιοχές και στους φράχτες των χωραφιών και κατακαλύπτει με το φύλλωμα της ολόκληρο τον παρακείμενο θάμνο ή τον φράχτη.
Ανθίζει τον Ιούλιο, δίνει νέκταρ τις μεσημεριανές ώρες.



Τετάρτη 16 Μαΐου 2012

Βραχυχίτωνας (Brachychiton)

Ευχαριστώ τον Δημήτρη που στα σχόλια με πληροφόρησε για αυτό το μέχρι τώρα άγνωστο σε εμένα δένδρο.

Ο Βραχυχίτωνας δίνει νέκταρ (ενδεχομένως και γύρη) περίπου στα μέσα του Μαΐου. Αυτή την εποχή  παρατηρείται κάποιο κενό ανθοφορίας και ο Βραχυχίτωνας είναι σωτήριος για τα μελίσσια μας.


Καλλωπιστικό δένδρο που φυτεύεται στις άκρες των δρόμων.
Κατάγεται από την Αυστραλία και αναπτύσσεται γρήγορα.


Τα άνθη του όπως φαίνονται από κάτω





Εσωτερική εμφάνιση καρπών

Εξωτερική εμφάνιση καρπών

Πέμπτη 15 Μαρτίου 2012

Ασφόδελος - Asphodelus

Αφόδελος με άνθη και μπουμπούκια.

Τα μπουμπούκια πριν ανθήσουν.

Χέρσο έδαφος με Ασφόδελους.
 Ανθίζει την άνοιξη. Δίνει νέκταρ και γύρη, που για αυτή την εποχή είναι απαραίτητα για την ανάπτυξη των μελισσιών. Είναι πολύ δύσκολο για τον μελισσοκόμο να πάρει μέλι ασφόδελου γιατί την εποχή που ανθίζει τα μελίσσια βρίσκονται σε κατάσταση ανάπτυξης και καταναλώνουν όλες τις τροφές που συλλέγουν για την εκτροφή του γόνου.

Κατά την μυθολογία αποτελούσε έμβλημα του θεού Διόνυσου. Οι Αρχαίοι Έλληνες το είχαν σαν σύμβολο πένθους και όπως αναφέρει ο Όμηρος στην «Οδύσσεια» έσπερναν τον ασφόδελο στους τάφους, γιατί νόμιζαν ότι οι ψυχές τρέφονταν με τους κονδύλους τους. Έλεγαν ακόμα ότι οι πεθαμένοι άνθρωποι κατοικούν στον «Ασφόδελο Λειμώνα», λιβάδι με ασφόδελους που βρίσκεται στον Άδη. Τα λουλούδια του αποτελούσαν πρότυπο λησμονιάς. Το φυτό φέρει όλα τα φύλλα στη βάση του, γραμμικά όμοια με τους νάρκισσους. 

Μεταξύ των φύλλων φύεται ένα στέλεχος που τελειώνει στην κορυφή σ' ένα σύνολο βότρυων με άνθη αρκετά εντυπωσιακά κωδωνοειδή – αστεροειδή, λεπτά με έξη πέταλα.
Το μακρύ της στέλεχος όταν είναι στραβό, λένε ότι η χρονιά θα είναι κακή, αντίθετα αν είναι ίσιο η χρονιά θα πάει καλά. Επειδή είναι μαλακό παλιά τα παιδιά κατασκεύαζαν μ' αυτό ανεμόμυλους, που τους αναρτούσαν το καλοκαίρι πάνω στα δώματα.

Οι κατσίκες, λένε οι βοσκοί, όταν φάνε ξερά τα μπουμπούκια της ζαλίζονται πρήσκονται και μπορεί και να πεθάνουν. Με τα φύλλα της γέμιζαν στρώματα, ευτελές υλικό για τους φτωχούς.
Κατά καιρούς είχε χρησιμοποιηθεί ως συγκολλητική ουσία, για την παρασκευή αλκοόλ αλλά και ως αλοιφή κατάλληλη για κάθε πληγή.

Τετάρτη 7 Μαρτίου 2012

Γκορτσιά (Pyrus spinosa)



Θα μπορούσαμε να την ονομάσουμε Αγριοαχλαδιά. Οι καρποί του μοιάζουν με μικρά αχλαδάκια, είναι εδώδιμοι αλλά στυφοί. Η οικογένεια περιλαμβάνει περίπου 30 διαφορετικά είδη φυτών (όπως και την γνωστή Pyrus amygdaliformis), από χαμηλούς θάμνους μέχρι και δένδρα.

 

Ξεκινά την ανθοφορία της ανάλογα το υψόμετρο περίπου στα τέλη Φεβρουαρίου συμπληρώνοντας έτσι την ανθοφορία της Αμυγδαλιάς. Παρέχει στα μελίσσια νέκταρ και γύρη που αυτή την εποχή είναι αναγκαία για την ανάπτυξή τους.