Τρίτη 3 Νοεμβρίου 2015

Αναδασώσεις με μελισσοκομικά φυτά.

Αυτό το  σεμινάριο της Natural Farming είχε θέμα "ο λαχανόκηπος της αυτάρκειας" και παρόλο που φαίνεται να μήν έχει ενδιαφέρον για εμάς τους μελισσοκόμους, είχε και μάλιστα μεγάλη. 
Ένας από τους τρόπους που δίδαξε ο κος Παναγιώτης Μανίκης ήταν η κατασκευή σβόλων  από αργιλόχωμα μέσα στο οποίο υπάρχει ο σπόρος. Πετάμε τους σβόλους στις περιοχές που θέλουμε, και δίχως να φτιάξουμε δενδρύλια, δίχως να ποτίσουμε, δίχως να σκάψουμε καθόλου, οι σβόλοι θα προστατέψουν τον σπόρο από τα πουλιά και τα τρωκτικά, και θα βλαστήσουν. Θα ρίξουν ρίζα στο έδαφος, και σε λίγο καιρό θα έχουμε ένα νέα δένδρο, στην περίπτωσή μας μελισσοκομικό: χαρουπιές, διάφορες ακακίες μιμόζες, αλλά και μονοετή βλάστηση όπως βίκος, κτηνοτροφικά μπιζέλια, μηδική, φακελωτή κλπ, και αφήνουμε τη φύση να κάνει τη δουλειά της.

Με αυτό τον τρόπο που επινόησε ο Ιάπωνας φιλόσοφος και επιστήμων Masanobu Fukuoka, μπορούμε εύκολα και ανέξοδα να μεταμορφώσουμε ένα υποβαθμισμένο τόπο σε παραδεισένιο δάσος. Αυτό δε θέλουμε; 
Ίσως δεν είναι τόσο εύκολο όσο όσο ακούγεται, διότι είναι ευκολότερο, αρκεί να λάβουμε υπόψιν μας κάποιος παράγοντες, που δεν είναι της παρούσας να εξηγηθεί εδώ. 

Μίλησα με τον κ. Μανίκη, του είπα ότι ενδιαφέρομαι για την μελισσοκομική πλευρά του θέματος, θέλοντας να του προτείνω να δώσει κάποια σεμινάρια σε μελισσοκομικούς συλλόγους για το θέμα, και πριν προλάβω να το προτείνω, μου το πρότεινε εκείνος! Ο άνθρωπος αν και όχι νέος, ήταν αεικίνητος και γεμάτος πάθος και γνώσεις, κάτι σπάνιο στις μέρες μας. 

Μόλις μπήκα στο κτήμα που θα γινόταν το σεμινάριο, είδα κάτι πολύ γνώριμο για εμάς τους μελισσοκόμους!

Το αργιλόχωμα ψηλαφίζεται  να μήν έχει σβόλους
Τρίψιμο του χώματος για να σπαστούν οι σβόλοι.

Σβόλοι φτιαγμένοι με το χέρι, που μέσα περιέχουν τους σπόρους.

Για μεγάλες ποσσότητες χρησιμοποιούμε την μπετονιέρα.

Κάθε σπόρος μέσα στην μπετονιέρα κολλά επάνω του αργιλόχωμα και γίνεται σβόλος.

Σβόλοι φτιαγμένοι στην μπετονιέρα, έχουν απλωθεί να στεγνώσουν. Σε λίγες μέρες θα είναι έτοιμοι για σπορά.

Σβόλοι μπετονιέρας.

Ο κ Μανίκης επιδεικνύει τους σβολοποιημένους σπόρους από την μπετονιέρα.

Μας εξηγεί τα λάθη των σύγχρονων αγροτών.

Ο σπόρος έχει σκάσει τον σβόλο και ο βλαστός ξεπροβάλει. Ένα νέα δένδρο γεννιέται!
Τα "κτηνοτροφικά φυτά" μπορούν να ημερέψουν ένα αγρό καταπολεμώντας με φυσικό τρόπο την αγριάδα.
Κτηνοτροφικό μπιζέλι.



Κρατώντας μία ρίζα αγριάδας.


Ευχαριστώ τον φωτογράφο Τάσο Χριστοδουλίδη για τις όμορφες εικόνες που μου έστειλε.

Τρίτη 28 Απριλίου 2015

Μελίγκρα

Προφανώς η λέξη προέρχεται από τη λέξη μέλι, δηλαδή αυτό που δημιουργεί μέλι. Και πράγματι τα φυτά που έχουν προσβληθεί από αυτό το έντομο (αν πρόκειται για έντομο) έχουν στα φύλα και στον κορμό τους μελιτώματα. 
Το συγκεκριμένο φυτό είναι Τσιτόνια και η ανθοφορία του έχει περάσει. Συνεχίζει όμως να ωφελεί τις μέλισσες με τα μελιτώματα που προέρχονται από τις εκκρίσεις της μελίγκρας. Παρατήρησα ότι ελάχιστες μέλισσες επισκέπτονταν τα φύλα του φυτού, ίσως γιατί αυτή την εποχή υπάρχει στην περιοχή κάποια άλλη πηγή τροφής,  που την προτιμούν περισσότερο.

Προσέξτε επάνω στο πράσινο φύλο ένα ενήλικο άτομο. Έχει τριπλάσιο+  μέγεθος από τα άλλα.

Η αποικία έχει επεκταθεί και στον κορμό.

Επάνω στα φύλα φαίνονται πτερωτά άτομα. Ίσως είναι τα αρσενικά (αν κρίνω από τα μυρμήγκια)

Εδώ τα πτερωτά φαίνονται καλύτερα.
Δύο ενήλικα άτομα, τό ένα μόνον είναι πτερωτό.
Ένα άλλο έντομο (μάλλον κάποιο είδος μύγας) επισκέπτεται τα μελιτώματα.

Τα μελιτώματα (μελούρα) φαίνονται καθαρά επάνω στα φύλα.

Προσέξτε μεταξύ των ποδιών του εντόμου, φαίνεται η προβοσκίδα που γλύφει το φύλο.
Η αποικία εξαπλώνεται και στα άλλα φυτά του κήπου. Εδώ σε ένα μπουμπούκι τριανταφυλλιάς.
Προσέξτε ότι η μελίγκρα που τρέφεται στην τριανταφυλλιά έχει κοκκινωπό χρώμα,
ενώ η μελίγκρα της τσιτόνιας είναι πράσινο χρώμα.
Στο διαδίκτυο βρήκα μαύρη μελίγκρα. Ίσως χρωματίζεται ανάλογα με την τροφή της.


Τα φυτά είναι καταδικασμένα να πεθάνουν αν ο ιδιοκτήτης τους δεν καταπολεμήσει τη μελίγκρα. αν η καταπολέμηση της μελίγκρας (ψεκασμός) γίνει τις ώρες που πετούν τα επικονιαστικά έντομα, θα παρατηρήσουμε θνησιμότητα στις μέλισσές μας.
Τον Αύγουστο του 2013 έχασα 50 μελίσσια στην Αττική, από τους ψεκασμούς για τη μελίγκρα στις φιστικιές.

Τρίτη 24 Φεβρουαρίου 2015

Ο εργάτης του παύκου Marchalina Hellenica.


Βρέθηκα σήμερα στο Γενικό Κρατικό Νοσοκομείο Αθηνών (Γ. Γεννηματάς) για να επισκεφτώ συγγενικό μου άτομο που νοσηλευόταν.  Το προαύλιο είχε αρκετά μεγάλα πεύκα, και εμείς οι μελισσοκόμοι πάντα κοιτάζουμε τα πεύκα περίεργα, με άλλη ματιά. Οι κορμοί ήταν καθαροί από Marchalina Hellenica αλλά πιο ψηλά, εκεί που αρχίζουν τα κλαδιά υπήρχε αρκετή βαμβακάδα.  Η έκπληξη με περίμενε όμως στο … κυλικείο. 


Μέσα στο κυλικείο υπήρχαν τρία πεύκα τα οποία παραδόξως δεν κόπηκαν, αλλά ο κατασκευαστής προνόησε να συνυπάρξουν με το κτίριο. (Αρχίσαμε οι Έλληνες να σεβόμαστε τα δένδρα, ή μήπως ο πολιτικός μηχανικός ήταν αλλοδαπός; )

Οι κορμοί των δύο πεύκων ήταν σχεδόν καθαροί/πλυμένοι, αλλά το τρίτο ήταν  "άρρωστο" (κατά την άποψη κάποιων) και γεμάτο από ένα κολλώδες πράγμα. Ελπίζω να μην είναι κολλητικό και στους ανθρώπους … :P


Υποθέτω ότι οι ταινίες είχαν τοποθετηθεί για να συλλάβουν το έντομο. 
Ήταν κι αυτέ γεμάτες μελιτώματα

Παντού γεμάτο "αρρώστια"  ...
Τα μελιτώματα τρέχουν ...  έχουν κατέβει ακόμα και στο βαμμένο με ασβέστη μέρος του κορμού


Κάποιος έβαλε μερικά κομμάτια χαρτιού κουζίνας επάνω. Δεν κατάλαβα το λόγο.
Ο ...  "ένοχος"- η αυτού μεγαλειότης  Marchalina Hellenica (Μαρχαλίνα η Ελληνική)
Ο "ένοχος" και δίπλα φαίνονται τα κακουργήματά του,  δηλαδή τα μελιτώματα
που θα συλλεχθούν από τις μέλισσες και θα δημιουργήσουν
το παγκοσμίως γνωστό πευκόμελο.
Ο Εργάτης του πεύκου είχε κυριολεκτικά τυλίξει το δένδρο με μελιτώματα. Αν λάβει κανείς υπόψιν του ότι το κυλικείο είχε αρκετή ζέστη 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, ο εργάτης έδινε μελιτώματα μέσα στο χειμώνα ακόμα και αν ο καιρός ήταν ζεστός!  

Παρακάτω αναφέρω μερικά στοιχεία για όσους ήρθαν τυχαία στο μπλόγκ μου και δε γνωρίζουν περί τίνος πρόκειται.

Ο "Εργάτης του πεύκου"  Marchalina Hellenica δεν έιναι ασθένεια των πεύκων, όπως ακούω συχνά, αλλά πρόκειται περί ενός σπανίου  εντόμου που ζεί γύρω από το Αιγαίο Πέλαγος και μόνον! Δηλαδή υπάρχει στην Ελλάδα και την Τουρκία, πουθενά αλλού στον κόσμο.
Κανονικά θα έπρεπε να είχε χαρακτηρισθεί προστατευόμενο είδος. 

Από αυτό το έντομο βγαίνουν τα μελιτώματα που συλλέγουν οι μέλισσες και δημιουργούν το φημισμένο πευκόμελο. Οι μόνες χώρες που παράγουν πευκόμελο παγκοσμίως, είναι η Ελλάδα και η Τουρκία.
Κάποιοι  πολεμούν την Marchalina Hellenica με χημικά σκευάσματα, γιατί τους λερώνει το πεζοδρόμιο ... τουλάχιστον ξεκινήσαμε να σεβόμαστε τα δένδρα, κάτι είναι και αυτό.